HISTORIE
In 1978 werd er in Giethoorn voor het eerst gevaren met een elektrische motor gemaakt door Bennie Arendshorst. Voordat het zover kwam was er veel geëxperimenteerd met verschillende ideeën. De startmotor van een oude Ford auto die met slangklemmen gemonteerd werd op een plank was de eerste van een lange reeks. De motor werd aangesloten op accu’s die uit verschillende auto’s werden gehaald. Deze gebeurtenissen luiden het begin in van een nieuwe revolutie.
Experimenteren met het koppelen van een elektromotor aan een oude hydraulische pomp waarbij een hydromotor werd ingebouwd in het roer van een klassieke Giethoornse punter als voortstuwing. En het compleet ombouwen van een oude benzine buitenboordmotor, waarbij de motor werd vervangen door een oude heftrukmotor. Er waren destijds slechts 2 standen beschikbaar… Aan of uit waardoor het proefvaren altijd vol “spanning” was.
Er werd contact gemaakt met Dhr. Creusen sr. van de gelijknamige elektromotoren fabriek. Hier had men net een nieuwe motor ontwikkeld voor een rolstoel, maar vanwege zijn omvang en kracht totaal ongeschikt voor deze toepassing. Dit bleek voor het elektrisch varen een enorme sprong voorwaarts te zijn. De ontwikkelde permanent magneetmotor met een vermogen van 1100 Watt was precies wat er nodig was om een punter te kunnen voortstuwen. Er werden matrijzen gemaakt om de motor te kunnen voorzien van een gegoten aluminium waterdichte behuizing. Met een stel overmaatse oliekeerringen en watervast vet werd de schroefas afgedicht. Het was een prachtige motor.
Helaas bleek het uiterst lastig om de motor te kunnen laten variëren in toerental. Dit werd opgelost door het schakelen van een aantal 6 en 12 volt accu’s. Hierdoor werd het mogelijk om met 4 verschillende snelheden te kunnen varen. Dit was niet wat het moest zijn en daarom werd er naar een alternatief gezocht om de motor te kunnen regelen. Na lange omzwervingen uiteindelijk in contact gekomen met Dhr. G. Jansen van Heftruck Systemen. Hij had een oplossing om de motor te voorzien van een elektronische transistorregelaar waarmee het toerental geregeld kon worden. Helaas waren deze regelaars inefficiënt, werden erg warm en gingen snel kapot. Door het toepassen van diepgevroren koelpacks onder de heatsink van de regelaar kon je redelijk betrouwbaar blijven varen totdat de koelpacks gesmolten waren.
Door haar toepassing stond Arka aan de wieg van de ontwikkeling van de motorregelaar met Mosfett’s. Deze waren super, er kon een hoge stroom door en ze werden veel minder snel warm dan de transistor regelaars. Helaas was het de lage schakel frequentie van de regelaar die er voor zorgde dat de systemen niet stil te noemen waren. Via Dhr. Jansen kwam Harry Arendshorst in contact met Sevcon, tegenwoordig het bedrijf dat de meest efficiënte en bedrijfszekere regelaars fabriceert. Waar tot op de dag van vandaag nog steeds alle motorregelaars worden betrokken voor alle Arka systemen. Ook hier stond Arka vaak aan de wieg van de ontwikkeling van nieuwe technologieën zoals AC regelaars. Door veld tests uit te voeren met nieuwe producten en toepassingen, en hierover feedback te geven aan Sevcon engineers zijn we gekomen tot het summum van elektrisch varen. Stil, schoon, krachtig en bovenal betrouwbaar.
Dat is wat u kunt verwachten van alle door Arka geproduceerde systemen.
